BERNAMEYA MECLÎSÊN KOMAVA YÊN ŞOREŞGER ÊN
EVRUPAYE
AVRUPA DEVRİMCİ KOMÜN MECLİSLERİ
RÄTE DER EUROPÄISCHEN REVOLUTIONÄREN KOMMUNE
EUROPEAN REVOLUTIONARY COMMUNE COUNCILS
BERNAMEYA MECLÎSÊN KOMAVA YÊN ŞOREŞGER ÊN EWROPAYÊ
Li Ewropayê bingeha madî ya rêxistinbûna me ya girseyî ya demokratîk heye. Wekî di
hemû qadên têkoşînê de, di qada me de jî, ji bo ku karibe rê bide girseyan ewil wan ji hêla
xwestekên wan ên siyasî û demokratîk bi rêxistinbûyîn bike valahiya pêşengtiya şoreşgerî
xwe dide hisandin. Rêxistinbûnên şoreşgerî di demên berê de li hinek welatan çiqas bi
bandor bûn jî, niha ji wê rewşa xwe pir dûr ketine. Beşeke mezin ji şoreşgerên Tirkiyeyî ji bo
karker û kedkarên Kurdistan û Tirkiyeyê ji zû ve de ye baweriyên xwe winda kirine. Tiştên ku
li dû wan ma ne; rûxandinên pêk hatine, hilweşîna nirxên şoreşgerî û di esasê xwe de
têkiliyên dejenerebûyî ne. Di rewşeke wisa de; hewceye ji nû ve kedkarên Kurdistanî û
Tirkiyeyê kanalîzeyî têkoşîna şoreşgerî û demokratîk werin kirin. Wekî di her qadê de di qada
em tê de ne jî, divê em bi sebir û hesas tev bigerin. Li gor şert û mercên em tê de ne
destpêkirina xebateke bi vî awayî em dizanin ku ew ê gelek bi zor û zehmet be. Lê ew ê ne bê
derfet be.
Têkoşîna li Ewropayê divê tenê li ser hîmên Kurdistan û Tirkiyeyê neyê avakirin. Bi vî awayî
be, çiqas bi ajîtasyonên şoreşgerî were pêşxistin jî, ji hêla bîrdozî ve dîsa ew ê şaşî be û ji ber
ku di xwe de neteweperweriyeke milî bihewîne ew ê li hember komunîzmê be. Hemû
mewziyên têkoşînê yên li dinyayê mewziyên hevpar ên komunîstan e. Her komunîstek di
mewziyên xwe de beşdarî şer dibe. Lê şerên mewziyên din jî, şerên me ne. Xebatek ku
têkoşîna li Kurdistan û Tirkiyeyê tê kirin ne hesibîne ne rast e. Tirkiye û Kurdistan ji hêla şer û
nakokiyên di gelek qadan de mîna; aborî, siyasî, civakî, çînî, dîrokî, herêmî, çandî navendeke
girîng a şoreşê ye. Ji vê hêlê de Tirkiye û Kurdistan bi têkoşîna şoreşê xwedî dibin. Em ne tenê
bi koçberên Kurd û Tirk sînordar kar û xebatên xwe dikin.
Ji hêla din ve, divê têkoşîna şoreşa ya welêt were xwedîkirin. Tevgera me derfet û tixûbên
xwe firehtir bike. Bi şoreşa Tirkiye û Kurdistanê ya ku em tê de ne, weke îtîfaqa stratejîk divê
em Tevgera Şoreşgerî ya Yekbûyî xurt bikin. Ev, hêlek xebatên me yên Ewropayê ne. Hebûna
qutbûneke ji têkoşîna li welatê heyî şaşîtiyeke mezin a ku xebatên Ewropayê pûç dikin. Tişta
hewce, avakirina têkiliyeke rast a di navbera her du hêlan de ye. Ev xêza rast ku neyê avakirin
piştî demekê hemû xebatên şoreşgerî werdigere hewlên şeklî. Bi vê perspektîfa polîtîk em
têkoşîn û rêxistinbûna enternasyonal, bilind dikin.
Şoreş, Xwe Ferz Dike
Welatên Yekîtiya Ewropayê qanûn û pere kirin yek. Tixûb rakirin. Dewlet, hema bêje
bûne wek gundên Ewropayê. Lê wekî em hemû jî dizanin ji mesrefên civakî, tenduristî û
perwerdehiyê qut dikin û gişî li çekdarîbûnê xerc dikin. Li Îsraîlê çekên ji bo di şerê gerîlatiyê
de were bikaranîn tên hilbirîn muşteriyên wan ên ewilîn dibin dewletên Yekîtiya Ewropayê.
Welatên ku tixûb rakirin, qanûn û pereyên xwe kirine yek li hember kê xwe çekdarîbûn dikin?
Bê guman eşkere ye ku, ew hemû dewlet ne li hember hev çekdarîbûn dibin. Xala wan a
hevpar “ Têkoşîna li hember terorîzmê“ ye. Ew kesên ku ji wan re terorîst dibêjin; ew
kedkarên ku li nav rez, erd, baxçe, zikak û fabrîqeyên wan dixebitin in. Dizanin ku dema kêr
bigihêje hestiyan çîna karker û kedkaran li hember wan ew ê serî hildin. Ji niha ve li kîjan
erdnîgariyê be, serhildanek çêbibe ji bo êrîş bikin ji her bereyên xwe ve amadekariyên xwe
dikin. Ji ber wê, dijminê me bi xwezayî hevpar e. Li hember vî dijminê hevpar pirsgirêkên me
jî dibin hevpar.
Çavkaniyên sererd û binerd ên rojhilata xizan, bi alîkariya hevkarên xwecih ji hêla rojavaya
dewlemend tên xespkirin. Ji erdnîgariyên şer, pevçûn, xela û birçîbûn xwe rûdidin ber bi
rojavaya dewlemend koçberiya mirovan pêk tê. Hizûrsiziya ji ber vê koçberiya mirovan,
pirsgirêka bêkariyê xwe dide der. Rojavaya dewlemend, nijadperestî û milîtarîzmê gûr dike.
Vê nijadperestiya pêşketî, bêkarî û milîtarîzm di serî de li ser Tirkiyeyî û Kurdistaniyên li
welatên Ewropayê û li ser hemû biyaniyan bi awayeke kûr û giran xwe dide hîskirin. Li
welatên Ewropayê yên ku em lê dijîn bêyî ku pêşî li vê bêkarî û bihizûriya ji ber koçberiyê
were girtin.
ber vê bêkariyê û pirsgirêka bêhizûriya ji ber koçberiyê li ku derê dinyayê dibe bila bibe li
pêşiya me wek pirsgirêka şoreşê disekine. Kişkişandina girseyan a li pey lêgerînên reformîst
ên nav pergalê bê wate ye. Girse dizanin ku, îktîdar çiqas werin guherandin jî, polîtîkayên
hundir û derve di warê aborî û qadên din jî ew ê zêde neyên guherandin. Derketina girseyên
gel ên ji bo aştî û xwestekên din xwediyên pergalê zêde aciz nakin. Lê ku çar kes ji bo
xwestekên şoreşê werin cem hev dibin wek gayan û êrîş dikin. Hin rêxistinên xwecihî jî, hayê
wan ji rewşê hene û çavên xwe di serî de rojava bera hemû rojhilata navin dane.Yanî ji bo
çareseriyê ji raya giştî re divê perspektîfên şoreşa Kurdistan û Tirkiyeyê hebin.
Çêkirina Xeta Têkoşîna Sê Rehandî
Rêxistinbûna qada demokratîk a derveyî welat em dikarin li ser sê hîmên bingehîn ava bikin.
1- Di çarçoveya avabûna li gor hewcedariyên têkoşîna li Tirkiye û Kurdistanê tê
meşandin de;
A) Piştgiriya lojîstîk.
B) Di nav têkoşîna antî faşîst de cihgirtin.
C) Li derveyî welêt teşhîrkirina xweferzkirinên faşîst ên paşverû û nasandina têkoşînê ya
bi dinyaya derveyîn re.
2- Rêxistinkirina her kedkar û karkerên Tirkiyeyî û Kurdistanî yên li welatê xwe pirsgirêka
biyanîbûnê dikişînin. Di rêça xwestekên wan ên demokratîk tevlêbûna wan a
têkoşînê.
3- Di nav her welatên ku em lê dijîn de têkildayîna bi rêxistinbûnên antî faşîst û antî
emperyalîst û bilindkirina piştgiriya enternasyonal.
Li Ser Ciwanan
Li ku dinyayê dibe bila bibe hemû avabûnên heyî dixwazin ciwanan di nav xwe de
bihewînin. Hemû rêxistin ji bo ku ciwanan bi dest bixin hin polîtîkayan pêk tînin. Li hemû
derên dinyayê tevgerên ciwanan li ser civakê bandor kirine û di nav civakên xwe de şopên
girîng hiştine. Bi taybet di salên 1968 an de di serî de li Ewropayê û gelek cihên dinyayê
tevgerên ciwanan bandor li dora xwe kirine, ji bo îktîdarên welatên xwe bûne tehdîtên cidî. Ji
ber vê, hêzên şoreşê û li dij şoreşê ji bo ku karibin ciwanan di nav xwe de bihêlin ketine nav
xebatên taybet.
Kapîtalîzma emperyalîst, wekî beşên din ên civakê ji bo ciwanan jî hêviya tu pêşerojê
nade. Beramber vê, bêpêşerojbûnekê û ciwanên xwedî ruhê koletiyê ji xwe re dikin armanc.
Pergal, tebaqeya herî dînamîk a civakê ciwanan ji bo ku di bin kontrola xwe de bihêlin wan
dejenere dikin. Li hemû dewletên Ewropayê nahêlin ciwan siyasetê bikin û çareseriyan ji bo
pirsgirêkên xwe bibînin. Astengiyan derdixin. Pêşiyê li wan vedikin ku ciwan bibin bengiyê
alkol û tiryakê. Panzehîra van hemû boçûnan bêşik têkoşîna şoreşgerî ye. Li hember xefikên
pergal ji bo ciwanan vedidin divê em ciwanan bikişînin nav têkoşîna şoreşger û rê û rêbazan
bi pêş bixin.
A) Ciwanên xwendekar
B) Ciwanên karker
C) Ciwanên bêkar/betal
1) Birêxistinbûna çalakiyên sportîf
2) Birêxistinbûna çalakiyên çandî
3) Birêxistinbûna kampên ciwanan
4) Birêxistinbûna çalakiyên wek; semîner, panel, forûm, hwd. Ev cûre çalakî li gor şert û
mercan dikare werin zêdekirin.
Bêyî Jinan Qet Nabe
Tu tevgerên ku nav wan de jin tune bin şansa wan a serkeftinê tune ne. Ji ber
xwezayiya jinê di hemû lêkolînên zanistî de jî hatiye îspatkirin ku ji bo xwedîderketin û tişta
ku di dest de ye bernede dikare here mirinê. Di xwezayê de tu nikarî dest tu zarokek/çêlikeka
dayikekê bidî. Ku tu bi zorê hewl bidî ew ê ya te yan jî xwe parçe bike. Ji ber vê, rêxistina
îstîxbaratê ya Almanan(BDN) dibêje ku; Heke tu bixwazî rêxistinekê bide rûxandin ewil jinên
wê bikujin. Bi vê hişmendiyê bi kurtasî bi dirûşmeya “ Heke jin tune bin şoreş pêk nayê.
Şoreş tune be jin azad nabe“ rênîşandera me ye. Li ku derê dinyayê be em dizanin ku jin du
caran dibin mexdûrên kedxwariyê. Ev rewş ne tenê ji bo civakên rojhilat, ji bo rojavaya ku
wek welatên şaristaniyê tên binavkirin jî bi heman rengî ye. Kedxwarî û tundiya li hember
jinê pirsgirêka mayînde û ya herî belavbûyî ya dinyaya modern e. Bi giştî; tundiya li hember
jinê dewlemend, hejar, xwende, nexwende, bêciyawazî di hemû dewletên Ewropayê de yê
ku em lê dijîn bi awayeke berbelavbûyî zêde dibe.
Di serî de li Fransa û Almanyayê û li welatên Ewropayê yên din jî zêdebûna qetlên jinan balê
dikişîne. Tê zanîn ku di gelemperiya Almanyayê de hejmara jinên rastî tacîz û tecawizê tên,
yên bi darê zorê dixin nav fihûşê bi sed hezaran in. Li gor rastiyên rojane û şênber ji her sê
jinan yek ji wan tê kuştin. Bi heman awayî hatiye îspatkirin ku bûyerên kuştin û êrîşên fizîkî bi
taybet ji hêla hevseran û evîndaran ve pêk tên. Dîsa li gor lêkolînên saziyan jinên zewacî an
evîndar di hemû dinyayê de ji wan tenê ji sedî pêncî û didu(% 52) di derbarê rêbazên
konrtrolê yên zayînê de biryarên xwe bi serê xwe didin. Li gor van daneyan li ku dera dinyayê
be bila bibe têkoşîna jinê ku tune be ne mumkun e ku ev rewş biguhere.
Di serî de wekî her qadê di vê qadê de jî, jin divê kirinên di derbarê xwe de bixin înîsiyatîfa
xwe. Di derbarê jinê de çi were nivîsîn ku jin bi xwe binivîse bi wate dibe. Di derbarê xwe de
jin rasterast bipeyive encax wê çaxê pêşketin çêbibe. Sedema esareta jinê ya di civakê de
pergala kapîtalîst bi xwe ye. Xelasiya jinan jî, di têkoşîna şoreşgerî de ye. Di vê mijarê de
hewceye ku rêxistinbûyînên şênber ên takekesî û taybet werin avakirin û tespîtên teorîk,
polîtîkayên pratîk demildest bikevin jiyanê.
Di encama van hemûyan de divê em navê karê ku em dikin deynin. Ji niha û pê ve di nav
rêxistinên girseyî yên demoktatîk (DKÖ) wekî bi navê “ Meclîsên Komava Yên Şoreşger ên
Ewropayê (ADKM)“ em cihê xwe digirin.
Bi ADKM ê Em Bimeşin
1) ADKM, di serî de dibe ku em wekî yeka din werin dîtin. Lê bi demê re em ê bidin
xuyakirin ku em ne wekî yên din in.
2) ADKM, wê teza di derbarê kesên ku di serî de li Almanyayê ne û li welatên wek
Fransa, Holandayê ne yên ku zimanên wan ên duyem wek Tirkî û pasaportên wan ên
Tirkiyeyê hene û ji bo wan ew tiştê ku qet carek din ew ê venegerin welatê xwe û mecbûr in
li welatê ku lê ne bimînin tên gotin ret dike. Bi kurtasî tenê navlêkirina wek statuya koçberiyê
rast nabîne. Berovajî vê, mirovên li vir bi pêşketinên li welatên xwe ve eleqedar in. Bi salan
berê ewil bi statuya karkerên mêvanî hatine û vî navê xwe diparêzin. Ji bo şoreşa Tirkiyeyê û
Kurdistanê divê wek pêkhateyên girîng werin dîtin.
3) ADKM, bîrdoziya xwe ya polîtîk ji bîrdoziya komunîst a şoreşgerş distîne.
4) ADKM, bangî hemû kesên ne paşverû, neteweperest, faşîst û ne dijminê gelan dike ku
di nav refên wan de têkoşînê bimeşînin.
5) ADKM, ji bilî xwe hemû tevgeran wek mutefîkê xwe dibîne û li hember komik û
hişmendiya eziyê têkoşînê dide.
6) ADKM, di nav hemû saziyên têkoşînên yekbûyî de cihê xwe digire û ji bo pêşketina
wan têkoşînê dide.
7) ADKM, hewl dide karker kedkar li welatê xwe yê ku lê ne tev lî têkoşînên çînî bibin.
8) ADKM, li welatên Ewropayê tevlî rêxistinên antî faşîst bi awayeke enternasyonal
têkoşîna hevpar dimeşîne.
9) ADKM, di hemû qadên heyî de çalakiyên çandî û sportîf bi rê ve dibe û pêşengtiya
wan dike.
10) ADKM, amûrên propaganda û ajîtasyonê bi pêş dixe û çalakiyên ajîtasyon û
propagandayê bi rêxistin dike.
Bi kurtasî; ADKM, mewziya têkoşînê û rêxistinbûna antî faşîst û emperyalîst a karker û
kedkaran a li welatên Ewropayê ye.
Rêzikname
Li Ser Avabûnê
1) Dezgeha herî desthilardar a ADKM ê kongre ne.
A) Kongre, birêveberinê hildibijêre û ji bo birêvebirina ADKMê desthilatiya rêvebirinê
dide.
B) Birêvebirin, di nav xwe de hevberdevkên xwe hildibijêrin. Ji van yek jê divê jin be.
C) Birêvebirin, desthilatiya rêveberî û civandinê dide.
D) Di birêvebirinê de hemû biryar li gor rêbaza dengdayînê tên stendin.
E) ADKM, ji pêkhateyên meclîsên bajaran pêk tê. Meclîsên bajaran di kongreyên xwe de
birêvebirinên xwe hildibijêrin. Ew jî, hevberdevkên xwe hildibijêrin. Hevberdevkên
tên hilbijartin xwezayî dibin endamên meclîsên welêt.
F) Meclîsên welêt jî, dezgehên jorîn ên meclîsên bajaran e. Meclîsên welêt, kongreyên
xwe pêk tînin. Birêvebirinên xwe hildibijêrin. Ew jî hevberdevkên xwe hildibijêr in. Ev
hevberdevk jî xwezayî dibin endamên meclîsa Ewropayê.
G) Meclîsên bajêr û welatan li gor bajar û welatên ku lê ne navan distînin. Wek; Meclîsa
Komava ya Şoreşger a Braunschweigê (BS-DKM) Meclîsên welêt jî, wek; Meclîsa
Komava ya Şoreşger a Almanyayê (ADKM).
H) ADKM , bi piraniya ji sisê duduyan ya endamên xwe ve dikare birêvebirinê ji peywirê
bistînin.
I) Meclîsên welatan meclîsa Ewropayê pêk tînin. Bi navê, Meclîsên Komava yên
Ewropayê tê binavkirin.
Î) Kongreya ADKMê di rewşa asayî de, her ji salek û nîvekê de tê çêkirin. Bi biryara ji
sisêyan yek (1/3) endaman ku bixwazin dikarin kongreya awarte li dar bixin.
J) Ji bo jin û kesên LGBTÎQ yan ji hêla rêxistinî û siyasî cihêkariya pozîtîf û pergala kotayî ji
wan re tên nîşandayîn. Di pergala kotayî de, prensîba herî kêm ji sedî pêncî tê
derbasdayîn.
2) Di ADKMê Hiqûqa Endamtiyê Wiha Pêk Tê de
A) aneyên xwe didin, ên di meclîsên bajaran de dixebitin dikarin bibin endam.
B) Di ADKMê de kesên ne faşîst, paşverû, yên bername û rêziknameyê esas digirin, ên
mehkesên ku di ADKMê de bûbin endam mafên wan ên hilbijartin û hilbijirînê hene.
C) Mafê hemû endaman heye ku fikra xwe bêjin, pêşniyar û rexneyan bikin.
3) Di ADKMê de Sûc û Ceza
A) Her tevgera îxlalkirina qeydên ehlaqî yên şoreşgerî û demokratîk sûc e.
– Qumar, bikaranîna tiryakê û tîcareta wê sûc e û qedexe ye.
– Her tevgerên lunpenî sûc in.
– Her tevgerên li dij sekna şoreşgerî wek, têkiliya bi dizî ya bi dijmin re sûc e.
– Tacîz û tecawiz sûc e.
B) Beramberiya her sûcî cezayên wan cûda ne. Hin sûc ne bi berdewamî bi carekê be jî
cezayê wê gelekî giran e. Wek; Êrîşên zayendî yên li hember jinê û dan û stendina bi
dijmin re(ajanî/sîxurtî) bi awayekî herî giran tên cezakirin.
Ceza
A) Cezayê hişyariyê. Ji hêla yekeyên desthilatdar hişyarî tê kirin.
B) Lomandin. Di nava meclîsê de tê lomandin.
C) Rewşên din bike. li jor ku werin dubarekirin têkiliya endamtiyê tê sekinandin.
D) Meclîsa pê girêdayî jî tevlê ji ADKMê hemû têkilî tên qutkirin û tê avêtin.
Malî/Abori
ADKM, aboriya wê li ser mehane û bexşên endaman e. Hemû xerckirin di çavdêriya
birêvebirinên ku ji hêla meclîsên welatan û bajaran ve tên hildibijêrin de tê kirin Di rewşa
fesxekê de,sazî hemû hebûnên xwe ji bo fêdeya gel dikare dewrî saziyeke
Avrupa Devrimci Komün Meclisleri Programı
Avrupa’da demokratik kitle örgütlenmemizin maddi zemini vardır. Bütün mücadele
alanlarında olduğu gibi, bulunduğumuz alanda da kitlelere yön verecek, onları önce kendi
demokratik ve siyasal talepleri doğrultusunda örgütleyip mücadeleye sevk edecek devrimci
önderlik boşluğu kendini hissettiriyor. Geçmişte bazı ülkelerde, biraz da olsa ciddiye
alınabilecek devrimci örgütlenmeler, günümüzde, geçmişteki konumlarının çok gerisine
savrulmuş durumdalar. Türkiyeli devrimcilerin büyük bir bölümü, Türkiyeli ve Kürdistanlı işçi
ve emekçiler için umut olmaktan çoktan çıkmıştır. Bu yapılardan geriye kalan, yaratılan
tahribatlar ve devrimci değerlerin erozyonu ile esasta yozlaşmış ilişkilerdir. Öylesi bir
zeminde Türkiyeli ve Kürdistanlı emekçileri yeniden demokratik ve devrimci mücadeleye
kanalize etmek; hepimizde görüyoruz ki, her alanda olduğu gibi bulunduğumuz alanda da
derviş sabrı ve bir saat tamircisi ustalığıyla hareket etmek zorunluluğunu beraberinde
getiriyor. Elbette böylesi bir çalışmaya başlamak için, elimizdeki imkanlar ve mevcut
gücümüzü göz önüne aldığımızda işimiz iğneyle kuyu kazma misali olacak. Fakat, imkansız
değildir.
Avrupa’daki mücadeleyi salt Türkiye ve Kürdistan ekseni üzerinden kurmak, ne kadar yüksek
devrimci ajitasyonla ilerletirsek ilerletelim; ideolojik olarak büyük bir yanlış olmaktan öte
örtük bir milliyetçiliği içermesi, millici bir sapma olmasıyla komünizme terstir. Dünya
üzerindeki tüm mücadele mevzileri, tüm komünistlerin ortak mevzileridir. Her komünist,
zorunlu olarak bulunduğu mevzide savaşa katılır, ama diğer mevzilerdeki savaşlar da bizim
savaşımızdır. Türkiye devrimini ve Türkiye ve Kürdistan’da yürüyen mücadeleyi görmeyen ve
oradan beslenmeyen bir faaliyet yanlıştır. Türkiye ve Kürdistan, ekonomik, siyasal, toplumsal,
sınıfsal, ulusal, tarihsel, bölgesel, kültürel birçok alanda çelişki ve çatışmaların yoğunlaşmış
olmasıyla dünyayı sarsabilecek devrim dalgasının önemli bir odağı durumundadır. Bu
anlamıyla Türkiye ve Kürdistan devrim mücadelesinden besleniyor, Türk ve Kürt göçmenlerle
sınırlı olmayan bir faaliyet perspektifiyle hareket ediyoruz.
Diğer yandan ülke devrim mücadelesini beslemeli, devrim iddiasının taşıyıcısı olan
hareketimizin imkan ve sınırlarını genişletmeli, iç içe geçen Türkiye ve Kürdistan devrimi
tespitimizle içinde var olduğumuz, stratejik gördüğümüz bir ittifak olarak birleşik devrim
hareketini güçlendirmeliyiz. Bunlar, Avrupa faaliyetimizin bir boyutudur. Ancak yaşanan
ülkedeki mücadeleden kopuk bir varoluş, Avrupa faaliyetini kötürüm hale getirecek büyük bir
yanlıştır. Yapılması gereken iki yön arasında doğru bir ilişkinin kurulmasıdır. Bu doğru çizgi
kurulamadığında, bir dönem sonra tüm devrimci faaliyetler nesnel temellerinden yoksun,
biçimsel çabalara dönüşür. Bu politik perspektifle, enternasyonal örgütlenme ve mücadeleyi
yükseltiyoruz.
Devrim Kendini Dayatıyor
Avrupa Birliği ülkeleri, yasaları birleştirdi, paraları birleştirdi ve sınırları kaldırdı. Neredeyse
ülkeler, Avrupa’nın köyleri gibi oldu. Fakat hepimizin de bildiği gibi eğitimden kesip, sağlıktan
kesip, sosyal harcamalardan kesip çılgınca silahlanıyorlar. İsrail’de gerilla savaşında
kullanılmak üzere, köşe başlarını görebilen silahlar üretiliyor, ilk müşterileri Avrupa Birliği
ülkeleri oluyor. Sınırları, yasaları, paralarını dahi birleştiren bu ülkeler kimlere karşı
silahlanıyor? Hiç kuşkusuz bu ülkelerin, birbirlerine karşı silahlanmadıkları ortada. Hepsinin
hemfikir olup ortaklaştığı tek şey, “terörizme karşı mücadele”. Onların terörist dedikleri,
bağlarında, bahçelerinde, tarlalarında, tapanlarında, sokaklarında, fabrikalarında posalarını
çıkarttıkları emekçiler. Biliyorlar ki bıçak kemiğe dayandığında, işçi sınıfı ve emekçiler
kendilerine karşı ayaklanacaklar. Şimdiden hep birlikte hangi coğrafyada ayaklanma olursa
olsun, saldırı için her cepheden hazırlık yapıyorlar. Doğal olarak hepimizin düşmanı ortak. Bu
ortak düşman karşısında, sorunlarımız da ortaklaşıyor.
Fakir doğunun yeraltı ve üstü kaynakları, yerli işbirlikçilerinin yardımlarıyla zengin batı
tarafından gasp ediliyor. Açlık ve kıtlığın savaş tehlikelerinin baş gösterdiği coğrafyalardan,
zengin batıya doğru yoğun bir insan göçü yaşanıyor. Bu yoğun insan göçünün yol açtığı
huzursuzluk ve emperyalist kapitalizmin doğal hastalığı olan işsizlik ve diğer sorunlar da
eklenince, zengin batı, ırkçılığı ve militarizmi körüklüyor. Gelişen bu ırkçılığı, işsizliği ve
militarizmi, yaşadıkları ülkelerde Türkiyeliler ve Kürdistanlılar başta olmak üzere bütün
yabancılar, iliklerine kadar hissetmektedirler.
Yaşadığımız Avrupa ülkelerinde gerek önlenemeyen işsizlik, gerekse göçün yarattığı
huzursuzluğun önlenmesi şöyle dursun, daha da körüklenmektedir. Emperyalist kapitalizmin
yarattığı işsizlik ve işsizliğin yarattığı sosyal adaletsizlik, göçlerin yarattığı huzursuzluğun
giderilmesi sorunu, dünyamızın hangi coğrafyasında olursak olalım, önümüzde devrim
sorunu olarak durmaktadır. Kitleleri, düzen içi reformist arayışların peşinden sürüklemek,
havanda su dövmekle aynı işe benzer. Zira kitleler, dev tekellerin yönettiği ve yaşadıkları
ülkelerdeki iktidar klikleri, istediği kadar el değiştirsin, ülkenin ne iç politikasında, ne dış
politikasında, ne de ekonomi ve diğer alanlardaki politikalarında, çok ciddi değişikliklerin
olmayacağının farkındalar. Geniş halk yığınlarının barış ve diğer talepleriyle sokağa çıkmaları,
düzen sahiplerini ciddi düzeyde rahatsız etmiyor. Fakat dört kişinin devrim talebiyle
toplanması onları, kırmızıyı görünce saldırıya geçen boğa saldırganlığına sokabiliyor. Hatırı
sayılı düzeyde ciddiye alınabilecek yerli örgütlenmeler de durumun farkında olup, yönlerini
başta Rojava olmak üzere tüm Ortadoğu’ya dikmiş durumdadır. Yani sorunların çözümüne
yönelik kitlelerin önüne sunacağımız Türkiye ve Kürdistan devrimi perspektifi de olmalıdır.
Üç Boyutlu Mücadele Hattının Oluşturulması
Yurt dışı demokratik alan örgütlenmesini üç ana eksen üzerine inşa edebiliriz.
1- Türkiye ve Kürdistan’da yürütülen mücadelenin ihtiyaçlarına uygun bir yapılanma
çerçevesinde;
A- Lojistik destek.
B- Sürmekte olan anti- faşist mücadele içerisinde olmak.
C- Gerici faşist dayatmaları yurtdışında teşhir ederek, mücadelenin dış dünya ile buluşmasını
sağlamak.
2- Avrupa ülkelerindeki Türkiyeli ve Kürdistanlı işçi ve emekçileri, bulundukları ülkelerde
“yabancı” olmaktan kaynaklı yaşadıkları sorunların yol açtığı haklı ve demokratik talepleri
doğrultusunda örgütlemek, mücadele kanallarını açarak mücadeleye seferber etmek.
3- Yaşamış olduğumuz ülkelerdeki anti- faşist, anti- emperyalist örgütlenmelerle ilişkilenerek,
var olan sınıf mücadelesiyle ortaklaşarak enternasyonal dayanışmayı yükseltmek.
Gençlik Üzerine
Dünyanın neresinde olursak olalım, geleceği kazanmak isteyen bütün yapılanmalar, gençliği
elinde tutmak ister. Tüm örgütlenmeler, gençliği kazanmak için çeşitli politikalar da
gerçekleştirirler. Dünyanın neresinde olursa olsun gençlik hareketleri, toplum içerisinde
önemli heyecanlar yaratarak, içinde bulundukları toplumlarda çok ciddi izler bırakmışlardır.
Özellikle 1968’lerde, başta Avrupa olmak üzere dünyamızın çeşitli coğrafyalarını etkisi altına
alan gençlik hareketleri, bulundukları ülkelerdeki iktidarları çok ciddi bir biçimde tehdit
etmiştir. Bu anlamda devrim ve karşı- devrim güçleri, gençliği kendi saflarında tutabilmek
için özel çaba içerisinde olmuşlardır.
Emperyalist kapitalizm, toplumun diğer kesimlerine olduğu gibi, gençliğe de bir gelecek vaat
etmiyor. Tam aksine tam bir geleceksizlik ve köle ruhlu gençlik hedefleniyor. Sistem,
toplumun en dinamik tabanı olan gençliği yozlaştırıp çürüterek, kendi saflarında denetim
altında tutmaya çalışıyor. Bütün Avrupa ülkelerinde, gençliğin kendi sorunlarına çözüm
arama ve siyaset yapmasını engelleyip, uyuşturucu ve alkol kullanımının önündeki engelleri
kaldırarak, bu şekilde yapay krizler oluşturup kendine yabancılaşmasını sağlayarak, onları
bağımlılar sürüsü haline getirmek için ellerinden geleni ardına koymuyorlar. Tüm bu
gidişatın panzehiri, hiç kuşkusuz devrimci mücadeledir. Düzenin gençliği alıklaştırmak için
kurmuş olduğu tuzaklara karşı, gençliği devrimci mücadeleye çekecek araç ve yöntemleri
geliştirmek zorundayız.
A- Öğrenci gençlik.
B- İşçi gençlik.
C- İşsiz gençlik.
1- Sportif faaliyetlerin örgütlenmesi.
2- Kültürel faaliyetlerin örgütlenmesi.
3- Gençlik kamplarının örgütlenmesi.
4- Seminer, panel, forum gibi eğitim amaçlı aktivitelerin örgütlenmesi. Bu türden faaliyetlerin
türleri, özgül koşullara ve somut durumlara göre arttırılabilir.
Kadınlar Olmadan Asla
Kadınların içerisinde yer almadığı hiçbir yapılanmanın başarı şansı yoktur. Kadının doğası
gereği, sahiplenme ve sahip olduğunu bırakmama ve onu ölümüne savunma kararlılığı, gerek
kendi pratiğinde gerekse de yapılan bütün bilimsel araştırmalarla kanıtlanmıştır. Doğada hiç
bir annenin yavrusuna dokunamazsın. Dokunmaya kalkarsan, seni parçalar ya da kendini
parçalatır. Bunun için dünyaya istihbarat alanında üniversitelik yapan Alman gizli haber alma
örgütü (BND), eğer bir örgütü çökertmek istiyorsanız önce o örgütteki kadınları vurun diyor.
Bu bilinçten hareketle, özcesi “Kadınlar olmazsa devrim olmaz, devrim olmazsa kadınlar
kurtulmaz” sloganı rehberimizdir. Kadının, dünyanın neresinde olursa olsun, çifte sömürünün
mağduru olduğunu biliyoruz. Bu durum, sadece doğulu toplumlarda değil, uygarlığın
anayurdu olarak dillendirilen batıda da aynıdır. Kadınlara karşı şiddet ve sömürü, modern
dünyanın en yaygın ve kalıcı sorunudur. Aile içerisinde, cinsiyetçi işbölümüne maruz kalıp
baskı ve ayrımcılığa uğradığı iş yerinde, savaşta, duygusal ya da sözlü, kısaca kadınlara yönelik
şiddet, zengin, fakir, eğitimli yada eğitimsiz ayırımı yapmaksızın yaşadığımız Avrupa
ülkelerinde de yaygınlaşarak artıyor.
Başta Fransa ve Almanya olmak üzere diğer Avrupa ülkelerinde artan kadın cinayetleri, dikkat
çekicidir. Almanya genelinde taciz ve tecavüz, zorla fuhuşa sürüklenen kadın sayısının
yüzbinlerin çok üzerinde olduğu biliniyor. Yaşanan somut ve güncel gerçeklikler de
göstermektedir ki, üç günde en az bir kadın öldürülmekte; aynı şekilde fiziksel saldırı ve
öldürme vakalarının, özellikle eşler ve sevgililer tarafından yapıldığı tespit edilmektedir. Yine
çeşitli kurum ve kuruluşların yaptığı araştırmalara göre, evli veya duygusal ilişkisi olan
kadınların, tüm dünyada sadece yüzde 52′ si doğum kontrol yöntemleri hakkında, kendi
kararlarını kendileri özgürce verebilmektedir. Tüm bu veriler, dünyanın neresinde olursa
olsun, kadın mücadelesi olmaksızın bu tablonun değişmesinin mümkün olmadığını
gösteriyor.
Öncelikle her alanda olduğu gibi bu alanda da kadınlar, kendileriyle ilgili yapılanları kendi
inisiyatiflerine almak zorundalar. Kadına dair ne yazılacaksa, bunu bizzat kadınlar yazarsa
gerçek anlamını bulur. Kendileriyle ilgili, doğrudan kadınlar konuşursa ancak yol alınabilir.
Kadının toplum içerisindeki esaretinin sorumlusu, kapitalist sistemin kendisidir. Kadınların
kurtuluşu da, devrim mücadelesindedir. Bu konuda kendi bünyemizde özel ve özgün somut
örgütlenme- ler oluşturarak, pratik faaliyetlerin önünü açacak teorik belirlemeler ve pratik
politikaların bir an önce hayata geçirilmesi gerekiyor.
Bütün bunların sonucunda yaptığımız ya da yapmaya çalıştığımız işin adını koymak
durumundayız. Bundan böyle, demokratik kitle örgütleri (DKÖ) saflarında, Avrupa Devrimci
Komün Meclisleri (ADKM) seferberliğiyle yerimizi alıyoruz.
ADKM İle Yürüyelim
1- ADKM, başlangıçta var olan yapıların arasına, aynılardan bir yenisi daha eklenmiş gibi
görülebilir. Fakat zamanla öyle olmadığımız net olarak anlaşılacaktır.
2- ADKM, başta Almanya olmak üzere Fransa, Hollanda gibi Avrupa ülkelerinde Türkçe’nin
neredeyse ikinci dil olarak konuşulduğu ülkelerde yaşayan TC pasaportluları bir daha asla
ülkelerine dönmeyecek ve doğal olarak kendi geleceklerini, sadece yaşadıkları ülkelerde
kurma çabası içerisinde oldukları tezini reddeder. Kısaca, sadece göçmen statüsü
yakıştırmasını doğru bulmaz. Aksine buradaki insanlar, ülkelerinde olup bitenlerle ciddi
derecede alakalıdırlar. Yıllar önce misafir işçi statüsünde geldiler ve büyük oranda bu
statülerini korumaktadırlar. Türkiye ve Kürdistan devriminin önemli bir bileşeni olarak
görülmelidir.
3- ADKM, ideolojik politik gıdasını, devrimci komünist ideolojiden alır.
4- ADKM, gerici olmayan, ırkçı olmayan, faşist olmayan ve halklara düşman olmayan bütün
herkesi kendi saflarında mücadeleye çağırır.
5- ADKM, kendi dışındaki bütün yapıları müttefiki olarak görür ve her türlü grupçu ve ben
merkezci zihniyete karşı mücadele eder.
6- ADKM, bütün birleşik mücadele kurumları içerisinde yerini alır ve onların gelişmesi için
mücadele eder.
7- ADKM, Avrupa ülkelerindeki işçi ve emekçilerin, bu ülkelerdeki sınıf mücadelelerine aktif
katılımlarının bir parçasıdır.
8- ADKM, Avrupa ülkelerindeki anti- faşist örgütlenmelerle, enternasyonal temelde ilişkilenip
ortak mücadele yürütür.
9- ADKM, bulunduğu bütün alanlarda sportif ve kültürel faaliyetleri örgütler ve
örgütlenmesine öncülük eder.
10- ADKM, ajitasyon ve propaganda materyallerini geliştirerek, ajitasyon- propaganda
faaliyetlerini örgütler.
Kısaca ADKM, Avrupa ülkelerindeki işçi ve emekçilerin, anti- faşist, anti- emperyalist
örgütlenme ve mücadele mevzisidir.
Tüzük
Yapılanma Üzerine
1- ADKM’nin en yetkili organı kongrelerdir.
A- Kongre, yürütmeyi seçer ve yürütmeye ADKM’ni yönetme yetkisi verir.
B- Yürütme, kendi içerisinde eş sözcülerini seçer. Eş sözcülerin birisi kadın olmak
zorundadır.
C- Yürütme, eş sözcülere yürütmeyi toplama ve yönetme yetkisi verir.
D- Yürütmede bütün kararlar, oylama usulüne göre yapılır.
E- ADKM, kent meclislerinin bileşenlerinden oluşur. Kent meclisleri, kendi kongrelerinde
kendi yürütmelerini seçer, yürütmeler de kendi eş sözcülerini seçer. Seçilen eş sözcüler, ülke
meclislerinin doğal üyeleridirler.
F- Ülke meclisleri de, doğal olarak kent meclislerinin üst organı konumundadır. Ülke
meclisleri de kendi kongrelerini yaparak, yürütmesini seçer. Seçilen yürütme de, kendi eş
sözcülerini seçer. Seçilen eş sözcüleri de, Avrupa’nın doğal üyesidirler.
G- Kent ve ülke meclisleri, bulundukları kentler ve ülkelerin isimleriyle nitelendirilir.
Braunschweig Devrimci Komün Meclisi (BS- DKM) gibi. Ülke meclisleri de, ülke isimleriyle
nitelendirilir. Almanya Devrimci Komün Meclisi (ADKM) gibi.
H- ADKM’ de, üye çoğunluğunun üçte ikisinin (2/3) sağlanması durumunda, üyeler yürütmeyi
görevden alabilir.
I- Ülke meclisleri, Avrupa meclisini oluşturur. Avrupa meclisi ise, Avrupa Devrimci Komün
Meclisleri (ADKM) ismiyle nitelendirilir.
İ- ADKM kongresi, olağan koşullarda bir buçuk (1, 5) yılda bir yapılır. Üyelerin 1/3 (üçte bir)
çoğunluğunun istemesi halinde, olağan üstü kongreye gidilir.
J- Kadınlar ve LGBTİQ’lere, örgütsel ve siyasal olarak pozitif ayrımcılık ve kota sistemi
uygulanır. Kota sisteminde, en az yüzde elli prensibi işletilir.
2- ADKM’ de üyelik hukuku şu şekilde gerçekleştirilir:
A- ADKM’ de, faşist olmayan, gerici olmayan, programı ve tüzüğü esas olarak benimseyen,
aidatını ödeyen, kent meclislerinde örgütlenen ve çalışan herkes üye olabilir.
B- ADKM’ de üyelik statüsü kazanmış herkesin, seçme ve seçilme hakkı vardır.
C- Üyelik statüsünü hak etmiş herkesin, görüş bildirme ve devrimci normlar çerçevesinde
eleştiri hakkı bulunmaktadır.
3- ADKM’ de Suç ve Ceza
A- Demokratik ve devrimci ahlak kurallarını ihlal eden her türlü davranış, suç sayılır. Kumar,
uyuşturucu kullanmak ve ticaretini yapmak suç olduğu kadar yasaktır. Her türlü lümpen
sayılabilecek içeride ve dışarıdaki davranışlar suçtur. Karşı- devrimci tutum ve davranışlar,
örneğin düşmana bilgi sızdırma gibi davranışlar suçtur. Taciz ve tecavüz suçtur.
B- Her suçun karşılığı farklıdır. Bazı suçların devamı değil bir kez işlenmesi bile, derhal en sert
biçimde cezalandırılmayı gerektirir. Kadına dönük cinsel saldırılar, ajan ve işbirlikçilik, en sert
biçimde cezalandırılır.
Cezalar
A- Uyarı cezası. Yetkili birimler tarafından uyarılır.
B- Kınama. Meclis bünyesinde kınanır.
C- Yukarıdaki hükümlerin devamı durumunda, üyelik ilişkileri askıya alınır.
D- Bağlı olduğu meclis de dahil ADKM ile bütün ilişkileri kesilir ve atılır.
4- Mali
ADKM, ekonomisini esas olarak üye aidat ve bağışlarından sağlar. Bütün harcamalar, kent
meclisleri ve ülke meclislerinin seçtikleri yürütmeler denetiminde yapılır.
Olası merkezi ve yerel düzeylerdeki fesih durumunda, kurumun mal varlıkları, kamu yararına
hizmet eden başka bir kuruma devredilir.
Program of the European Revolutionary Commune Councils
The material basis for our democratic mass organization is existent in Europe. As in all areas
of struggle, the vacuum of revolutionary leadership that will direct the masses, organize them
in line with their democratic and political demands and lead them to the struggle; is felt.
Revolutionary organizations that could have been taken seriously in some countries in the
past, have been thrown far behind their past positions. Most of the Turkish revolutionaries
have long ceased to be hope for the workers and laborers of Turkey and Kurdistan. What
remains of these structures is essentially corrupt relations with the destruction and
degeneration of revolutionary values. To channel Turkish and Kurdistani workers to
democratic and revolutionary struggle again on such a ground; We all see that, as in every
field, it brings with it the obligation to act with the patience of a dervish and the mastery of a
watch repairman. Of course, in order to start such a work, our job will be like digging a well
with a needle, considering the possibilities and current strength we have. However, it is not
impossible.
Establishing the struggle in Europe solely on the axis of Turkey and Kurdistan, no matter how
much we agitate; is contrary to communism, as it includes an implicit nationalism and is a
nationalist deviation, rather than being an ideologically great mistake. All fronts of struggle in
the world are common fronts of all communists. Every communist joins the war in the front
he/she is in, but wars in other fronts are also our wars. Any political work that does not see
the Turkish revolution and the ongoing struggle in Turkey and Kurdistan and is not fed from
there is wrong. Turkey and Kurdistan are an important focus of the revolutionary wave that
may shake the world, with the intensification of contradictions and conflicts in many
economic, political, social, class, national, historical, regional and cultural fields. In this sense,
we feed off the revolutionary struggle in Turkey and Kurdistan, and we act with an operational
perspective that is not limited to Turkish and Kurdish immigrants.
On the other hand, we must feed the country’s revolutionary struggle, expand the possibilities
and borders of our movement and strengthen the united revolution movement which we see
as a strategic alliance of the intertwined revolution of Turkey and Kurdistan. These are only
one aspect of our political work in Europe. However, an existence disconnected from the
struggle in the country is a great mistake that will paralyze political work in Europe. What
needs to be done is to establish a correct relationship between these two aspects. When this
right line cannot be established, after a period all revolutionary activities turn into formal
efforts devoid of objective foundations. With this political perspective, we strengthen
international organization and struggle.
The Revolution imposes itself
European Union countries unified laws, combined currencies and abolished borders.
Countries almost became like the villages of Europe. But, as we all know, they are frantically
arming themselves by cutting from education, health, social spending. In Israel, weapons that
can see corners are produced to be used in guerrilla warfare, and the first customers are the
European Union countries. Against whom are these countries, which unite their borders, laws
and even their money, arming? Undoubtedly, it is obvious that these countries do not take up
arms against each other. The only thing they all agree on and have in common is the “fight
against terrorism”. The workers they call terrorists, whose pulp they extract in their vineyards,
gardens, fields, worshipers, streets and factories. They know that when the chips are down,
the working class and laborers will rise up against them. They are already preparing for an
attack from all fronts, no matter. Naturally, we all have a common enemy. In the face of this
common enemy, our problems also become common.
The underground and ground resources of the poor east are being usurped by the rich west
with the help of their local collaborators. There is a hectic migration towards the rich west
from geographies where there is starvation, famine and war. When t unemployment and the
other inherent diseases of imperialist capitalism combine , the rich west fuels racism and
militarism. All foreigners, especially the people of Turkey and Kurdistan, feel this emerging
racism, unemployment and militarism in the countries they live in.
Let alone preventing the unavoidable unemployment and the unrest caused by immigration
in the European countries we live in, it is further fueled by it. Unemployment created by
imperialist capitalism and social injustice created by unemployment, the problem of
eliminating the unrest caused by immigration, stand before us as a question of revolution, no
matter where we are in our world. Leading the masses after the reformist pursuits within the
system is like beating water in a mortar. Because the masses are aware that there will be no
serious changes in the domestic policy, foreign policy, economy and other policies of the
country, despite different governments. Large masses of people going out to the streets with
their demands for peace and other demands does not seriously disturb the rulers. But the
gathering of four people demanding a revolution can make them act with the aggression of a
bull that attacks when it sees red. Local organizations that can be taken seriously at a
considerable level are also aware of the situation and have set their sights on the entire Middle
East, especially Rojava. In other words, there should be a perspective of revolution in Turkey
and Kurdistan, which we will present to the masses for the solution of the problems.
Creating a Three-Dimensional Struggle
We can build the democratic struggle abroad on three main axes.
1- Within the framework of a structuring in accordance with the needs of the struggle carried
out in Turkey and Kurdistan;
A- Logistical support.
B- Involving in the ongoing anti-fascist struggle.
C- By exposing the reactionary fascist impositions abroad, ensuring that the struggle meets
the outside world.
2- To organize the workers and laborers from Turkey and Kurdistan in European countries in
line with their rightful and democratic demands caused by the problems they experience in
the countries they live in, by creating channels of struggle and mobilizing them for the
struggle.
3- To increase international solidarity collaborating with the anti-fascist and anti-imperialist
organizations in the countries we are living in, and by taking part in the existing class struggle.
On Youth
No matter where we are in the world, all organizations that want to conquer the future want
to keep the youth in their hands. All organizations also implement various policies to attract
the youth. Regardless of where they are in the world, youth movements have left serious
traces in the societies they are in, creating great excitement in societies. Especially in the late
1960’s, the youth movements, which affected various geographies of our world, especially
Europe, seriously threatened the governments in the countries they were in. In this sense, the
forces of revolution and counter-revolution have made special efforts to keep the youth in
their ranks.
Imperialist capitalism does not promise a future for the youth, as it does for other segments
of society. On the contrary, it aims a totally futile and servile youth. The system is trying to
keep the youth, the most dynamic base of the society, under control in its own ranks by
continuously corrupting it. In all European countries, they do their best to prevent youth from
seeking solutions to their problems and he unrest caused by massive from getting involved in
politics, by removing the barriers to drug and alcohol use, creating artificial crises and
alienating them from themselves, and making them a herd of addicts. The antidote to all this
is undoubtedly the revolutionary struggle. Against the traps set by the order to fool the youth,
we have to develop tools and methods that will attract the youth to the revolutionary struggle.
A- Student youth.
B- Worker youth.
C- Unemployed youth.
1- Organization of sports activities.
2- Organization of cultural activities.
3- Organization of youth camps.
4- Organizing educational activities such as seminars, panels, forums. The types of such
activities can be multiplied according to specific conditions and concrete situations.
Nothing Without Women
Any organization that does not involve women has no chance of success. The determination
to own and not letting go of what she has and defending it to death, by nature, has been
proven both in women’s own practice and in all scientific research. You cannot lay hands on a
mother’s baby. If you try to touch it, she will tear you apart or tear herself apart. For this
reason, the German secret intelligence organization (BND), which acts as a “university” in the
field of intelligence, says that if you want to bring down an organization, first strike the women
in that organization. Based on this awareness, our guideline is the motto “Without women,
there will be no revolution, without revolution, women will not be free”. We know that
women are victims of double exploitation wherever they are in the world. This situation is the
same not only in eastern societies, but also in the west, which is accepted as the homeland of
civilization. Violence against women, whether emotional or verbal, in the family, at work
where they are exposed to sexist division of labor and oppressed and discriminated against ,
during the war; is also increasing in European countries where we live, without making any
distinction between rich and poor, educated or uneducated.
Increasing femicide in other European countries, especially in France and Germany, is
remarkable. It is known that the number of women who are harassed, raped and forced into
prostitution across Germany is well above hundreds of thousands. Concrete and current
realities also show that at least one woman is killed in three days; in the same way, it is
determined that the cases of physical assault and killing are committed especially by spouses
and lovers. Again, according to research conducted by various institutions and organizations,
only 52 percent of women worldwide who are married or have an emotional relationship can
freely make their own decisions about birth control methods. All these data show that it is not
possible to change this picture without women’s struggle, no matter where in the world it is.
First of all, women in this field, as in every field, have to decide with their own initiative.
Whatever will be written about women will find its true meaning if women write it themselves.
Progress can only be made if women can express themselves directly. The capitalist system
itself is responsible for the captivity of women in society. The liberation of women is also a
part of the struggle for revolution. In this regard, theoretical determinations and practical
policies that will pave the way for practical activities by creating special and original concrete
organization forms within our structure should be implemented as soon as possible.
migration of people, As a result of all this, we have to name the work we do or try to do. From
now on, we take our place in the ranks of the democratic mass organizations as the European
Revolutionary Commune Councils (ERCC).
Forward with ERCC
1- ERCC might seem like if a new extra one was added to the already existing structures. But
over time it will become clear that it is not.
2- ERCC rejects the thesis that Turkish passport holders living in European countries such as
Germany, France and the Netherlands where Turkish is spoken almost as a second language
will never return to their country and naturally that they are trying to establish their own
future only in the countries they live in. In short, the ascription of immigrant status is not
correct. On the contrary, the people here are seriously concerned with what is going on in
their country. They came in as guest workers years ago and they largely maintain this status.
It should be seen as an important component of the revolution in Turkey and Kurdistan.
3- ERCC gets its ideological and political basis from revolutionary communist ideology.
4- ERCC invites everyone who is non-reactionary, non-racist, non-fascist to fight in their own
ranks.
5- ERCC sees all structures other than itself as its allies and fights against all kinds of groupist
and self-centered mentality.
6- ERCC takes its place among all united struggle institutions and struggles for their
development.
7- ERCC is a part of the active participation of workers and laborers in European countries in
the class struggle.
8- ERCC collaborates with anti-fascist organizations in European countries on an
internationalist basis and carries out a joint struggle.
9- ERCC organizes and leads the sportive and cultural activities in all its fields.
10- ERCC organizes agitation-propaganda activities by developing agitation and propaganda
materials.
In short, ERCC is an anti-fascist, anti-imperialist front of organization and struggle of the
workers and laborers in European countries.
Guideline
On Structuring
1- The most authoritative organ of ERCC is congresses.
A- Congress elects the executive and authorizes the executive to manage ERCC.
B- The executive chooses its co-spokespersons. One of the co-spokespersons must be a
woman.
C- The executive authorizes co-spokespersons to convene and manage the executive.
D- All decisions in the executive are made according to the voting procedure.
E- ERCC consists of the components of city councils. City councils elect their own executives in
their congresses, and executives elect their own co-spokespersons. The elected co-
spokespersons are automatically members of the national councils.
F- National councils are naturally the upper body of the city councils. National councils also
elect to conduct their own congresses. The elected executive also chooses its own co-
spokespersons. The selected co-spokespersons are also automatically members of the
European council.
G- City and national councils are characterized by the names of the cities and countries in
which they are located. Like the Revolutionary Commune Council of Braunschweig (RCC-B).
National councils are also characterized by country names. Like the Revolutionary Commune
Council of Germany (RCCG)
H- In ERCC, if two-thirds (2/3) of the majority of the members is achieved, the members can
dismiss the executive.
I- National councils constitute the European council. The European council, on the other hand,
is called the European Revolutionary Commune Councils (ERCC).
İ- ERCC congress is held every one and a half (1, 5) years under ordinary conditions. If the 1/3
(one-third) majority of the members demand it, an extraordinary congress is held.
J- Organizational and political positive discrimination and quota system are applied to women
and LGBTIQs. In the quota system, the principle of at least fifty percent is applied.
2- Membership law in ERCC is carried out as follows:
A- Anyone who is not fascist, non-reactionary, adopts the program and the guideline as a basis,
pays their dues, organizes and works in city councils can become a member of ERCC.
B- Everyone who has gained membership status in ERCC has the right to vote and be elected.
C- Everyone who deserves membership status, has the right to express their opinions and to
criticize within the framework of revolutionary norms.
3- Crime and Punishment at ERCC
A- Any behavior that violates democratic and revolutionary moral rules is considered a crime.
Gambling, using and dealing drugs are illegal as well as crimes. Any kind of inside or outside
behavior that can be considered lumpen is a crime. Counter-revolutionary attitudes and
behaviors, such as leaking information to the enemy, are crimes. Harassment and rape are
crimes.
B- The penalty for each crime is different. Some crimes require immediate and severe
punishment, even if they are committed once. Sexual assault against women and
collaboration with the enemy are punished in the harshest way.
Penalties
A- Warning penalty, by authorized units.
B- Condemnation, in the council.
C- In case of continuation of the above provisions, membership relations are suspended.
D- All relations with ERCC, including the assembly to which it is affiliated, are terminated and
expelled.
4- Financial
ERCC provides its finances mainly from member fees and donations. All expenditures are
made under the supervision of city councils and executives elected by the national councils.
In the event of possible dissolution at the central and local levels, the assets of the institution
are transferred to another institution serving the public interest.
Programm der Räte der europäischen revolutionären Kommune
Die materielle Basis für unsere demokratische Massenorganisation existiert bereits in
Europa. Wie in allen Bereichen unseres Kampfes ist das Vakuum der revolutionären Führung
spürbar. Einstmals ernstzunehmende revolutionäre Organisationen mancher Länder
scheinen weit hinter ihre ehemaligen Standards geworfen worden zu sein. Die meisten
türkischen Revolutionäre sind seit langem keine Hoffnung mehr für die Arbeiterklasse der
Türkei und Kurdistans. Die Überbleibsel dieser Strukturen sind im wesentlichen korrumpierte
Zusammenhänge, welche die Degeneration revolutionärer Werte vorantreiben. Um
türkische und kurdische Arbeiter auf der Basis eines demokratischen und revolutionären
Kampfes zu organisieren, ist es essentiell die Dinge mit viel Geduld und Genauigkeit
anzugehen. In Anbetracht der momentanen Schwäche unserer Bewegung, ist es
offensichtlich das wir unsere Arbeit in wohl durchdachten Nadelstichen dosieren müssen,
dennoch ist diese Aufgabe nicht undurchführbar.
Diesen Kampf alleinig im Bezug auf die Türkei und Kurdistan aufzubauen, steht im
Widerspruch zur Idee des Kommunismus, völlig unabhängig davon wie viel wir agitieren.
Denn dies würde einen impliziten Nationalismus beinhalten. Alle Kämpfe unterdrückter
Menschen auf der Welt, sind die Kämpfe aller Kommunist*innen. Jede*r Kommunist*in
nimmt an diesen Kämpfen von dort aus Teil wo er/sie sich befindet. Jede politische Arbeit,
welche die türkische Revolution und den laufenden Kampf in der Türkei und Kurdistan nicht
wahrnimmt und nicht von dort beeinflusst wird, ist falsch. Die Türkei und Kurdistan sind ein
wichtiger Brennpunkt der revolutionären Welle, die die Welt erschüttern kann, mit der
Verschärfung der Widersprüche und Konflikte in vielen wirtschaftlichen, politischen,
sozialen, klassenmäßigen, nationalen, historischen, regionalen und kulturellen Bereichen. In
diesem Sinne nähren wir uns von den revolutionären Kämpfen in der Türkei und in Kurdistan
und wir handeln mit einer operativen Perspektive, die sich nicht auf türkische und kurdische
Migrant*innen beschränkt.
Andererseits müssen wir den revolutionären Kampf der Länder vorantreiben, die wir als
strategisches Bündnis der miteinander verflochtenen Revolution der Türkei und Kurdistans
sehen und die dortigen Möglichkeiten und Grenzen unserer Bewegung erweitern und die
Bewegung der vereinigten Revolution stärken. Dies ist nur ein Aspekt unserer politischen
Arbeit in Europa. Eine vom Kampf im Lande losgelöste Existenz ist jedoch ein großer Fehler,
der die politische Arbeit in Europa lähmen wird. Was getan werden muss, ist, ein richtiges
Verhältnis zwischen diesen beiden Aspekten herzustellen. Wenn dieses richtige Verhältnis
nicht hergestellt werden kann, verwandeln sich alle revolutionären Aktivitäten nach einer
gewissen Zeit in formale Bemühungen ohne objektive Grundlagen. Mit dieser politischen
Perspektive stärken wir die internationale Organisation und den Kampf.
Die Revolution drängt sich auf
Die Länder der Europäischen Union vereinheitlichten ihre Gesetze, legten ihre Währungen
zusammen und schafften die Grenzen ab. Die Länder wurden fast wie die Dörfer Europas.
Aber wie wir alle wissen, rüsten sie hektisch auf, indem sie bei Bildung, Gesundheit und
Sozialausgaben kürzen. In Israel werden Waffen für den Guerillakrieg hergestellt, und die
ersten Kunden sind die Länder der Europäischen Union. Gegen wen rüsten diese Länder, die
ihre Grenzen, Gesetze und sogar ihr Geld vereinen, auf? Zweifellos ist es offensichtlich, dass
diese Länder nicht gegeneinander zu den Waffen greifen. Das einzige worüber sie sich einig
sind und was sie gemeinsam haben, ist der “Kampf gegen Terrorismus”. Sie nennen die
Arbeiter, die sie in ihren Weinbergen, Gärten, Feldern, Straßen und Fabriken zu Tode
quetschen, Terroristen.. Sie wissen das wenn es hart auf hart kommt, die Arbeiterklasse und
die Werktätigen sich gegen sie erheben werden. Sie bereiten sich bereits auf einen Angriff
von allen Seiten vor, egal wie. Natürlich haben wir alle einen gemeinsamen Feind. Im
Angesicht dieses Feindes werden auch unsere Probleme gemeinsam.
Die Ressourcen des armen Ostens werden vom reichen Westen mit Hilfe seiner lokalen
Kollaborateure an sich gerissen. Es gibt eine hektische Migration in den reichen Westen aus
Gegenden, in denen es Hungersnot und Krieg gibt. Sobald Unruhen aus der massiven
Migration von Menschen, sowie der einhergehenden Arbeitslosigkeit und andere dem
imperialistischen Kapitalismus innewohnenden Krankheiten zusammenkommen, schürt der
reiche Westen Rassismus und Militarismus. Alle Ausländer, insbesondere die Menschen aus
der Türkei und Kurdistan, spüren diesen aufkommenden Rassismus, die Arbeitslosigkeit und
den Militarismus in den Ländern, in denen sie leben.
Die unvermeidliche Arbeitslosigkeit und die Unruhen, entstehend durch die Migration in
europäische Länder, sind Umstände welche sich selber nur verschärfen werden.
Arbeitslosigkeit die durch den imperialistischen Kapitalismus geschaffen wird, schafft soziale
Ungerechtigkeit.
Die Bewältigung dieser Probleme, stehen als Kernfragen der Revolution vor uns, egal wo wir
uns auf dieser Welt befinden. Es ist sinnlos den Massen vorzugaukeln, dass reformistische
Bestrebung innerhalb des bestehenden Systems zu wirklichen Änderungen führen würden.
Denn die Massen sind sich bewusst, dass es trotz verschiedener Regierungen keine
ernsthaften Veränderungen in der Innen-, Außen-, Wirtschafts- und sonstigen Politik des
Landes geben wird. Große Menschenmassen, die ihre Forderungen nach Frieden und
anderen Belangen auf die Straße tragen, stören die Herrschenden nicht ernsthaft. Aber die
Versammlung von vier Menschen, die eine Revolution fordern, kann sie dazu bringen, mit
der Aggressivität eines Stiers zu handeln, der angreift, wenn er rot sieht. Auch lokale
Organisationen, die in einem beachtlichen Maße ernst genommen werden können, sind sich
der Situation bewusst und haben den gesamten Nahen Osten, insbesondere Rojava, im
Visier. Mit anderen Worten, es sollte eine Perspektive der Revolution in der Türkei und in
Kurdistan geben, die wir den Massen zur Lösung der Probleme vorlegen werden.
Schaffung eines dreidimensionalen Kampfes
Wir können den demokratischen Kampf im Ausland auf drei Hauptachsen aufbauen.
1- Im Rahmen einer Strukturierung, die den Bedürfnissen des Kampfes in der Türkei und
Kurdistan entspricht;
A- Logistische Unterstützung.
B- Einbindung in den aktuellen antifaschistischen Kampf.
C- Durch die Aufdeckung der reaktionären faschistischen Umtriebe im Ausland, um
sicherzustellen das der Kampf die Außenwelt trifft.
2- Die Organisierung der Arbeiter*innen und Werktätigen aus der Türkei und Kurdistan in den
europäischen Ländern entsprechend ihrer berechtigten und demokratischen Forderungen,
die sich aus den Problemen ergeben, die sie in den Ländern, in denen sie leben, erfahren,
indem sie Kampfkanäle schaffen und sie für den Kampf mobilisieren.
3- Die internationale Solidarität zu stärken, indem wir mit den antifaschistischen und
antiimperialistischen Organisationen in den Ländern, in denen wir leben, zusammenarbeiten
und uns an den bestehenden Klassenkämpfen beteiligen.
Über die Jugend
Egal, wo auf der Welt wir uns befinden, alle Organisationen, die die Zukunft erobern wollen,
wollen die Jugend in ihren Händen halten. Alle Organisationen führen auch verschiedene
Maßnahmen durch, um die Jugend anzuziehen. Unabhängig davon, wo auf der Welt sie sich
befinden, haben Jugendbewegungen in den Gesellschaften, in denen sie sich befinden,
ernsthafte Spuren hinterlassen und große Aufregung in den Gesellschaften ausgelöst. Vor
allem in den späten 1960er Jahren haben die Jugendbewegungen in verschiedenen Regionen
unserer Welt, insbesondere in Europa, die Regierungen der Länder, in denen sie sich
befanden, ernsthaft bedroht. In diesem Sinne haben die Kräfte der Revolution und der
Konterrevolution besondere Anstrengungen unternommen, um die Jugend in ihren Reihen zu
halten.
Der imperialistische Kapitalismus verspricht der Jugend keine Zukunft, wie er es für andere
Teile der Gesellschaft tut. Im Gegenteil, er zielt auf eine völlig nutzlose und unterwürfige
Jugend. Das System versucht die Jugend, welche die dynamischste Basis der Gesellschaft
darstellt, in seinen eigenen Reihen unter Kontrolle zu halten, indem es sie kontinuierlich
korrumpiert. In allen europäischen Ländern tut es sein Bestes, um die Jugend daran zu
hindern, Lösungen für ihre Probleme zu suchen und sich politisch zu engagieren. Die
Schranken für den Drogen- und Alkoholkonsum werden beseitigt und künstliche Krisen
geschaffen. Kurzum, Jugendliche werden von sich selbst entfremdet und zu einer Herde von
Süchtigen gemacht. Das Gegenmittel zu all dem ist zweifelsohne der revolutionäre Kampf.
Gegen die Fallen die von der Obrigkeit aufgestellt werden, um die Jugend zu täuschen, müssen
wir Werkzeuge und Methoden entwickeln, welche die Jugend für den revolutionären Kampf
gewinnen.
A- Studentische Jugend.
B- Arbeiterjugend.
C- Arbeitslose Jugend.
1- Organisation von sportlichen Aktivitäten.
2- Organisation von kulturellen Aktivitäten.
3- Organisation von Jugendlagern.
4- Organisation von Bildungsaktivitäten wie Seminare, Diskussionsrunden, Foren. Die Arten
solcher Aktivitäten können je nach spezifischen Bedingungen und konkreten Situationen
vervielfältigt werden.
Nichts ohne Frauen
Jede Organisation an der Frauen nicht beteiligt sind, hat keine Chance auf Erfolg. Die
Entschlossenheit, dass was sie haben zu behalten, nicht loszulassen und es bis zum Tode zu
verteidigen, ist von Natur aus sowohl in der Praxis der Frauen als auch in allen
wissenschaftlichen Untersuchungen bewiesen worden. Man kann die Hände nicht an das Baby
einer Mutter legen. Wenn jemand in böser Absicht versucht es zu berühren, wird sie
versuchen denjenigen zerreißen oder sich selbst zerreißen. Aus diesem Grund sagt der
deutsche Geheimdienst (BND), der als “Universität” im Bereich der Nachrichtendienste
fungiert, dass man wenn man eine Organisation zu Fall bringen will, zuerst die Frauen in dieser
Organisation treffen sollte. Ausgehend von dieser Erkenntnis ist unsere Leitlinie das Motto
“Ohne Frauen gibt es keine Revolution, ohne Revolution werden Frauen nicht frei sein”. Wir
wissen das Frauen überall auf der Welt Opfer einer doppelten Ausbeutung sind. Dies gilt nicht
nur für die östlichen Gesellschaften, sondern auch die westlichen, die gerne als Wiege der
Zivilisation gesehen werden. Die Gewalt gegen Frauen, ob emotional oder verbal, in der
Familie und am Arbeitsplatz, wo sie einer sexistischen Arbeitsteilung ausgesetzt sind. Sie
werden unterdrückt und diskriminiert. Wenn sich die Lebensbedingungen weiter
verschlechtern, nimmt diese Unterdrückung auch in den europäischen Ländern zu, ohne einen
Unterschied zwischen reich und arm, gebildet oder ungebildet zu machen.
Die Zunahme der Frauenmorde in anderen europäischen Ländern, insbesondere in Frankreich
und Deutschland, ist bemerkenswert. Es ist bekannt, dass die Zahl der Frauen, die in
Deutschland belästigt, vergewaltigt und zur Prostitution gezwungen werden, weit über
hunderttausend liegt. Konkrete und aktuelle Tatsachen zeigen auch, dass alle drei Tage
mindestens eine Frau getötet wird, ebenso wird festgestellt, dass die Fälle von körperlicher
Gewalt und Tötung vor allem von Ehepartnern und Liebhabern begangen werden. Nach
Untersuchungen verschiedener Institutionen und Organisationen können weltweit nur 52
Prozent der Frauen, die verheiratet sind oder in einer emotionalen Beziehung leben, frei über
Verhütungsmethoden entscheiden. All diese Daten zeigen, dass es nicht möglich ist, diese
Fakten ohne den Kampf und die Beteiligung der Frauen zu ändern, ganz gleich, wo auf der
Welt sie sich befinden.
Zunächst einmal müssen die Frauen in diesem Bereich, wie in allen anderen Bereichen auch,
aus eigener Initiative heraus entscheiden. Was auch immer über Frauen geschrieben wird,
wird seine wahre Bedeutung finden, wenn Frauen es selbst schreiben. Fortschritte können nur
erzielt werden, wenn Frauen sich direkt äußern können. Das kapitalistische System selbst ist
für die Gefangenschaft der Frauen in der Gesellschaft verantwortlich. Die Befreiung der
Frauen ist auch ein Teil des Kampfes für die Revolution. In dieser Hinsicht sollten theoretische
Festlegungen und praktische Maßnahmen, die den Weg für praktische Aktivitäten ebnen,
indem sie besondere und originelle konkrete Organisationsformen innerhalb unserer Struktur
schaffen, so schnell wie möglich umgesetzt werden.
Aus all dem ergibt sich, dass wir die Arbeit, die wir tun oder zu tun versuchen, benennen
müssen. Von nun an nehmen wir unseren Platz in den Reihen der demokratischen
Massenorganisationen als die Räte der europäischen revolutionären Kommune (RERK) ein.
Vorwärts mit RERK
1- RERK mag den Anschein erwecken, als ob zu den bereits bestehenden Strukturen eine neue
hinzugekommen wäre. Mit der Zeit wird sich jedoch herausstellen, dass dies nicht der Fall ist.
2- RERK weist die These zurück, dass türkische Passinhaber*innen, die in europäischen
Ländern wie Deutschland, Frankreich und den Niederlanden leben, in denen Türkisch fast wie
eine zweite Sprache gesprochen wird, niemals in ihr Land zurückkehren werden und dass sie
natürlich versuchen, ihre eigene Zukunft nur in den Ländern aufzubauen, in denen sie leben.
Kurzum, die Zuschreibung des Migrantstatus ist nicht korrekt. Im Gegenteil, die Menschen hier
sind ernsthaft besorgt über das, was in ihrem Land vor sich geht. Sie kamen vor Jahren als
Gastarbeiter ins Land und behalten diesen Status weitgehend bei. Sie sollten als ein wichtiger
Bestandteil der Revolution in der Türkei und in Kurdistan betrachtet werden.
3- Die RERK bezieht seine ideologische und politische Grundlage aus der revolutionären
kommunistischen Ideologie.
4- Die RERK lädt jeden ein, der/die nicht reaktionär, nicht rassistisch und nicht faschistisch ist,
in ihren eigenen Reihen zu kämpfen.
5- Die RERK betrachtet alle Strukturen, die nicht zu ihm gehören, als seine Verbündeten und
kämpft gegen jede Art von gruppistischer und egozentrischer Mentalität.
6- Die RERK nimmt seinen Platz unter allen Institutionen des vereinten Kampfes ein und
kämpft für deren Entwicklung.
7- Die RERK ist Teil der aktiven Beteiligung der Arbeiter*innen und Werktätigen in den
europäischen Ländern am Klassenkampf.
8- Die RERK arbeitet mit antifaschistischen Organisationen in europäischen Ländern auf einer
internationalistischen Basis zusammen und führt einen gemeinsamen Kampf.
9- Die RERK organisiert und leitet die sportlichen und kulturellen Aktivitäten in allen seinen
Bereichen.
10- Die RERK organisiert Agitations- und Propagandaaktivitäten, indem es Agitations- und
Propagandamaterial entwickelt.
Kurz gesagt, die RERK ist eine antifaschistische, antiimperialistische Front der Organisation
und des Kampfes der Arbeiter*innen und Werktätigen in den europäischen Ländern.
Leitfaden
Zur Strukturierung
1- Das maßgebliche Organ der RERK sind die Kongresse.
A- Der Kongress wählt die Exekutive und ermächtigt die Exekutive, die RERK zu leiten.
B- Die Exekutive wählt ihre Ko-Sprecher*innen. Eine der Ko-Sprecherinnen muss eine Frau
sein.
C- Die Exekutive ermächtigt die Ko-Sprecher*innen, die Exekutive einzuberufen und zu leiten.
D- Alle Entscheidungen in der Exekutive werden nach dem Abstimmungsverfahren getroffen.
E- Die RERK besteht aus den Mitgliedern der Stadträte. Die Stadträte wählen auf ihren
Kongressen ihre eigenen Exekutivmitglieder, und die Exekutivmitglieder wählen ihre eigenen
Ko-Sprecher*innen. Die gewählten Ko-Sprecher*innen sind automatisch Mitglieder der
nationalen Räte.
F- Die nationalen Räte sind natürlich das oberste Organ der Stadträte. Die Nationalräte wählen
auch ihre eigenen Kongresse. Die gewählte Exekutive wählt auch ihre eigenen Ko-
Sprecher*innen aus. Die gewählten Ko-Sprecher*innen sind automatisch auch Mitglieder des
Europäischen Rates.
G- Die Stadt- und Nationalräte sind durch die Namen der Städte und Länder gekennzeichnet,
in denen sie ihren Sitz haben. So wie der Rat der Revolutionären Kommune Braunschweig
(RRKB). Nationale Räte sind auch durch die Namen der Länder gekennzeichnet. Wie die Räte
der revolutionären Kommune von Deutschland (RRKD)
H- In der RERK können die Mitglieder die Exekutive entlassen, wenn eine Zweidrittelmehrheit
(2/3) der Mitglieder erreicht wird.
I- Die nationalen Räte bilden den Europäischen Rat. Der Europäische Rat hingegen wird als
Räte der europäischen revolutionäre Kommune (RERK) bezeichnet.
İ- Der Kongress der RERK findet unter normalen Bedingungen alle anderthalb (1,5) Jahre statt.
Wenn die 1/3 (ein Drittel) Mehrheit der Mitglieder dies verlangt, wird ein außerordentlicher
Kongress abgehalten.
J- Organisatorische und politische positive Diskriminierung und ein Quotensystem werden auf
Frauen und LGBTIQ angewandt. Bei der Quotenregelung gilt der Grundsatz von mindestens
fünfzig Prozent.
2- Das Mitgliedschaftsrecht im ERCC wird wie folgt gehandhabt:
A- Mitglied der RERK kann jeder werden, der/die nicht faschistisch und nicht reaktionär ist,
das Programm und die Richtlinie als Grundlage annimmt, seinen Beitrag zahlt, sich organisiert
und in Stadträten arbeitet.
B- Jeder, der den Mitgliedsstatus in der RERK erworben hat, hat das Recht, zu wählen und
gewählt zu werden.
C- Jeder, der den Mitgliedsstatus verdient, hat das Recht, seine Meinung zu äußern und im
Rahmen der revolutionären Normen zu kritisieren.
3- Verbrechen und Bestrafung in der RERK
A- Jedes Verhalten, das gegen demokratische und revolutionäre moralische Regeln verstößt,
gilt als Verbrechen. Glücksspiel, Drogenkonsum und -handel sind illegal und gelten als
Straftaten. Jede Art von innerem oder äußerem Verhalten, das als lumpig angesehen werden
kann, ist ein Verbrechen. Konterrevolutionäre Einstellungen und Verhaltensweisen, wie das
Weitergeben von Informationen an den Feind, sind Verbrechen. Belästigung und
Vergewaltigung sind Verbrechen.
B- Die Strafe für jedes Verbrechen ist unterschiedlich. Einige Straftaten erfordern eine
sofortige und harte Bestrafung, auch wenn sie nur einmal begangen werden. Sexuelle
Nötigung von Frauen und Kollaboration mit dem Feind werden am härtesten bestraft.
Strafen
A – Verwarnung, durch autorisierte Einheiten.
B- Verurteilung vor dem Rat.
C- Im Falle eines Verstoßes gegen die oben genannten Bestimmungen werden die
Mitgliedsbeziehungen ausgesetzt.
D- Alle Beziehungen zur RERK, einschließlich der Versammlung, der es angeschlossen ist,
werden abgebrochen und ausgeschlossen.
4- Finanzen
Die RERK finanziert sich hauptsächlich aus Mitgliedsbeiträgen und Spenden. Alle Ausgaben
werden unter der Aufsicht von Stadträten und von den nationalen Räten gewählten
Vorständen getätigt.
Im Falle einer möglichen Auflösung auf zentraler und lokaler Ebene wird das Vermögen der
Einrichtung einer anderen Einrichtung übertragen, die dem öffentlichen Interesse dient.